به نقل از «عصر ایران»

آوارگان غزه درباره آتش بس: می خواهیم به شهر و خانه خود برگردیم / آتش بس دائمی می خواهیم/ کودکان ما از سرما مریض شدند

تاریخ انتشار: ۲ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۵۰۱۱۱

در جنوب منطقه غزه، فلسطینی‌های آواره خواهان بازگشت به خانه های خود در شمال غزه هستند. همان جایی که در اثر بمباران ارتش اسراییل، خانه ها خراب و محله ها تخریب شده اند.

به گزارش عصرایران،  خبرنگار خبرگزاری فرانسه به واکنش اهالی غزه به ویژه آوارگان درباره خبر آتش بس موقت پرداخته است. در این گزارش می خوانیم:

آوارگان فلسطینی در غزه با بدبینی و تلخ‌کامی خبر اعلام آتش‌بس موقت را در ازای آزادی گروگان‌ها دریافت کردند، مانند میسرة الصباغ که با ناامیدی گفت: «از کدام آتش‌بسی صحبت می‌کنند؟»

او افزود: دستاورد، بازگشت آوارگان به شمال غزه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خبرنگار خبرگزاری فرانسه با فلسطینی های آواره که در بیمارستان ناصر غزه هستند ملاقات کرد. این بیمارستان، حدود 35 هزار آواره را در خود جای داده است. در حالی که در اطراف آن ده ها هزار آواره نیز ساکن شده اند. آنها به دلیل بمباران اسرائیل یا بعد از هشدارهای ارتش اسرائیل برای ترک شمال غزه به سمت جنوب، شهر و خانه خود را ترک کرده اند و اطراف بیمارستان ساکن شده اند.

میسره الصباغ، 42 ساله، آواره شهر غزه، با تعجب گفت: "من آتش بس را رد می کنم"، "از کدام آتش بس صحبت می کنند؟ شهدا، مجروحان و خانه های ویران شده."

وی افزود بازگشت به شمال غزه یک دستاورد واقعی است. "آتش بس برای آوردن کمک؟ ما آن را نمی خواهیم. ما می خواهیم به خانه های خود بازگردیم."

او می گوید: این همه جنگ، بی عدالتی است.

سحرگاه چهارشنبه اعلام شد توافقی بین اسرائیل و حماس با میانجیگری قطر حاصل شده است که بر اساس آن این جنبش 50 گروگان از گروگان هایی را که در حمله بی سابقه خود به اسرائیل در 7 اکتبر گرفته بود آزاد می کند و اسرائیل هم ۱۵۰ زندانی کودک و زن فلسطینی را آزاد می کند. آتش بس چهار روزه قرار است در غزه اجرایی شود.

این اولین قدم به سوی آتش بس موقت از زمان آغاز جنگ در 47 روز پیش است.

یاسر الحویتی (55 ساله) نیز گفت آتش بس چیزی جز «پاشیدن خاکستر به چشمان» نیست زیرا پس از آن جنگ از سر گرفته خواهد شد.

 الحویتی که از محله السبرا در شهر غزه آواره شده و در چادری در نزدیک بیمارستان ناصر در خان یونس زندگی می کند ادامه داد: "امروز، رنج ما، جنگ است و فردا رنج ما خانه های ویران شده ماست؛ کجا زندگی کنیم؟ چگونه خانه ها را بازسازی کنیم؟»

در نزدیکی بیمارستان ناصر، بازاری پرطرفدار وجود دارد که در آن تعدادی از آوارگان، از جمله الحویتی، برای یافتن مقداری آذوقه بین غرفه‌ها در جنب و جوش هستند. آب و غذا به شدت کم است.

الحویتی افزود در این آتش بس موقت، به سختی برای "جمع آوری شهدای خود از خیابان ها و از زیر آوارها کفایت می‌کند. ما نمی خواهیم آتش بس برای آوردن کمک ها برقرار شود. ما می خواهیم آتش بس کامل و دائمی و بازگشت به خانه هایمان هستیم."

- "پیروزی" -

در 7 اکتبر / 15 مهر گذشته، در پی حمله حماس به جنوب اسرائیل، 1200 نفر کشته شدند. اسرائیل هم جنگ علیه غزه را شروع کرد که تاکنون بیش از 14 هزار نفر کشته به جای گذاشته است. 5840 نفر از آنها کودک هستند.

نزدیک به 1.7 میلیون نفر از 2.4 میلیون نفر در منطقه غزه آواره شده اند. بمباران اسرائیل باعث تخریب گسترده شد و محله ها و ساختمان ها فرو ریخته اند.

سلما قاسم (55 ساله) که از شهر "بیت حانون" در منطقه غزه آواره شده گفت می خواهد به خانه خود در شمال منطقه غزه بازگردد.

او افزود: "برای من مهم نیست که چه زمانی به خانه های خود در بیت حانون بازگردیم."، اگرچه بعداً اضافه کرد: "حتی اگر برگردیم، کجا خواهیم رفت و کجا زندگی خواهیم کرد؟ آنها خانه های ما را ویران کردند. "

او ادامه داد: "

در جنوب منطقه غزه، فلسطینی‌های آواره خواهان بازگشت به خانه های خود در شمال غزه هستند. همان جایی که در اثر بمباران ارتش اسراییل، خانه ها خراب و محله ها تخریب شده اند.

به گزارش عصرایران،  خبرنگار خبرگزاری فرانسه به واکنش اهالی غزه به ویژه آوارگان درباره خبر آتش بس موقت پرداخته است. در این گزارش می خوانیم:

آوارگان فلسطینی در غزه با بدبینی و تلخ‌کامی خبر اعلام آتش‌بس موقت را در ازای آزادی گروگان‌ها دریافت کردند، مانند میسرة الصباغ که با ناامیدی گفت: «از کدام آتش‌بسی صحبت می‌کنند؟»

او افزود: دستاورد، بازگشت آوارگان به شمال غزه خواهد بود.

خبرگزاری فرانسه با فلسطینی هایی که در بیمارستان ناصر غزه هستند ملاقات کرد. این بیمارستان، حدود 35 هزار آواره را در خود جای داده است. در حالی که در اطراف آن ده ها هزار آواره نیز ساکن شده اند. آنها به دلیل بمباران اسرائیل یا بعد از هشدارهای ارتش اسرائیل برای ترک شمال غزه به سمت جنوب، شهر و خانه خود را ترک کرده اند و اطراف بیمارستان ساکن شده اند.

میسره الصباغ، 42 ساله، آواره شهر غزه، با تعجب گفت: "من آتش بس را رد می کنم"، "از کدام آتش بس صحبت می کنند؟ شهدا، مجروحان و خانه های ویران شده."

وی افزود بازگشت به شمال غزه یک دستاورد واقعی است. "آتش بس برای آوردن کمک؟ ما آن را نمی خواهیم. ما می خواهیم به خانه های خود بازگردیم."

او می گوید: این همه جنگ، بی عدالتی است.

سحرگاه چهارشنبه اعلام شد توافقی بین اسرائیل و حماس با میانجیگری قطر حاصل شده است که بر اساس آن این جنبش 50 گروگان از گروگان هایی را که در حمله بی سابقه خود به اسرائیل در 7 اکتبر گرفته بود آزاد می کند و اسرائیل هم ۱۵۰ زندانی کودک و زن فلسطینی را آزاد می کند. آتش بس چهار روزه قرار است در غزه اجرایی شود.

این اولین قدم به سوی آتش بس موقت از زمان آغاز جنگ در 47 روز پیش است.

یاسر الحویتی (55 ساله) نیز گفت آتش بس چیزی جز «پاشیدن خاکستر به چشمان» نیست زیرا پس از آن جنگ از سر گرفته خواهد شد.

 الحویتی که از محله السبرا در شهر غزه آواره شده و در چادری در نزدیک بیمارستان ناصر در خان یونس زندگی می کند ادامه داد: "امروز، رنج ما، جنگ است و فردا رنج ما خانه های ویران شده ماست؛ کجا زندگی کنیم؟ چگونه خانه ها را بازسازی کنیم؟»

در نزدیکی بیمارستان ناصر، بازاری پرطرفدار وجود دارد که در آن تعدادی از آوارگان، از جمله الحویتی، برای یافتن مقداری آذوقه بین غرفه‌ها حرکت می‌کنند، در حالی که آب و غذا به شدت کم است.

الحویتی افزود در این آتش بس موقت، به سختی برای "جمع آوری شهدای خود از خیابان ها و از زیر آوارها کفایت می‌کند. ما نمی خواهیم آتش بس برای آوردن کمک ها برقرار شود. ما می خواهیم آتش بس کامل و دائمی و بازگشت به خانه هایمان هستیم."

- "پیروزی" -

در 7 اکتبر / 15 مهر گذشته، در پی حمله حماس به جنوب اسرائیل، 1200 نفر کشته شدند. اسرائیل هم جنگ علیه غزه را شروع کرد که تاکنون بیش از 14 هزار نفر کشته به جای گذاشته است. 5840 نفر از آنها کودک هستند.

نزدیک به 1.7 میلیون نفر از 2.4 میلیون نفر در منطقه غزه آواره شده اند. بمباران اسرائیل باعث تخریب گسترده شد و محله ها و ساختمان ها فرو ریخته اند.

سلما قاسم (55 ساله) که از شهر "بیت حانون" در منطقه غزه آواره شده گفت می خواهد به خانه خود در شمال منطقه غزه بازگردد.

او افزود: "برای من مهم نیست که چه زمانی به خانه های خود در بیت حانون بازگردیم."، اگرچه بعداً اضافه کرد: "حتی اگر برگردیم، کجا خواهیم رفت و کجا زندگی خواهیم کرد؟ آنها خانه های ما را ویران کردند. "

او ادامه داد: "کودکان ما از سرما مریض هستند، غذا نمی‌خورند و دارو ندارند. بیماری‌ها به‌دلیل انبوه زباله‌ و نبود آب تمیز شیوع یافته است."

اسرائیل اعلام کرد پس از پایان آتش بس، جنگ را از سر خواهد گرفت.

قطر که نقش میانجی را در کنار مصر و آمریکا ایفا می کرد، با اشاره به اینکه این آتش بس قابل تمدید است، گفت: «زمان شروع» آتش بس طی ساعات آینده اعلام خواهد شد.

این توافق شامل "ورود تعداد بیشتری کاروان های بشردوستانه و کمک های امدادی، از جمله سوخت تعیین شده برای نیازهای بشردوستانه" به غزه است.

علیرغم ماهیت موقت آتش بس و ترس از یک بحران انسانی بزرگ در منطقه غزه، برخی اما همچنان امید دارند .

حلس (44 ساله) گفت: "آتش بس یک خبر خوشحال کننده است. موافقت اسرائیل با آتش بس نشان دهنده یک پیروزی برای مردم ما است."

وی با خوش بینی افزود: "این تمدید خواهد شد زیرا اسرائیل به شرایط مقاومت پاسخ داده است... آنها با بازگشت ما به غزه موافقت خواهند کرد و ما خانه های خود را همانطور که در جنگ های قبلی ساخته بودیم بازسازی خواهیم کرد."

، غذا نمی‌خورند، دارو ندارند. بیماری‌ها به‌دلیل انبوه زباله‌ و نبود آب تمیز شیوع یافته است."

اسرائیل اعلام کرد پس از پایان آتش بس، جنگ را از سر خواهد گرفت.

قطر که نقش میانجی را در کنار مصر و آمریکا ایفا می کرد، با اشاره به اینکه این آتش بس قابل تمدید است، گفت: «زمان شروع» آتش بس طی ساعات آینده اعلام خواهد شد.

این توافق شامل "ورود تعداد بیشتری کاروان های بشردوستانه و کمک های امدادی، از جمله سوخت تعیین شده برای نیازهای بشردوستانه" به غزه است.

علیرغم ماهیت موقت آتش بس و ترس از یک بحران انسانی بزرگ در منطقه غزه، برخی اما همچنان امید دارند .

حلس (44 ساله) گفت: "آتش بس یک خبر خوشحال کننده است. موافقت اسرائیل با آتش بس نشان دهنده یک پیروزی برای مردم ما است."

وی با خوش بینی افزود: "این تمدید خواهد شد زیرا اسرائیل به شرایط مقاومت پاسخ داده است... آنها با بازگشت ما به غزه موافقت خواهند کرد و ما خانه های خود را همانطور که در جنگ های قبلی ساخته بودیم بازسازی خواهیم کرد."

کانال عصر ایران در تلگرام

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: غزه آوارگان اسرائیل منطقه غزه آواره شده بازگشت به خانه خانه های ویران شده خانه های خود بمباران اسرائیل خبرگزاری فرانسه خواهیم آتش بس بیمارستان ناصر کدام آتش بس ما می خواهیم صحبت می کنند ساکن شده اند ما خانه خود در شمال آتش بس موقت شمال غزه میلیون نفر اسرائیل هم هزار آواره آتش بس 7 اکتبر کجا زندگی بیت حانون غزه هستند گروگان ها محله ها خواهد شد نفر کشته خانه خود شهر غزه رنج ما کمک ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۵۰۱۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آتش و فراموشی؛ روایت استاد فلسطینی از زندگی خانواده او در غزه

دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد اعلام کرد بیشتر قربانیان حملات اخیر رژیم صهیونیستی به شهر رفح در نوار غزه زنان و کودکان بوده‌اند و در صورت تشدید حملات رژیم اشغالگر به این باریکه، خطر کشتار غیرنظامیان و آوارگی مضاعف فلسطینی‌ها افزایش می‌یابد. در بیانیه این نهاد حقوق بشری آمده است: «فولکر تورک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل امروز مجموعه حملات اسرائیل علیه رفح در روز‌های گذشته را محکوم کرد؛ حملاتی که بیشتر به کشته‌شدن زنان و کودکان منجر شده است. او بار دیگر نسبت به حمله‌ای تمام‌عیار علیه این منطقه هشدار داد، منطقه‌ای که ۱.۲ میلیون فلسطینی به‌اجبار به آن پناه آورده‌اند.»

بر اساس این بیانیه، چنین حمله‌ای تنها به کشتار بیشتر و آوارگی مضاعف منجر شده و جنایات بین‌المللی بیشتری به همراه خواهد داشت. بر اساس گزارش‌ها، در حملات رژیم صهیونیستی به رفح در ۱۹ و ۲۰ آوریل دست‌کم ۳۳ فلسطینی شهید شدند که ۲۲ تن از آنها زن و کودک بودند. تورک در این بیانیه گفت: «هر ۱۰ دقیقه یک کودک کشته یا مجروح می‌شود. آنها بر اساس قوانین جنگی مصونیت دارند؛ اما در نهایت همین کودکان هستند که بهای این جنگ را پرداخت می‌کنند.»

 از همین رو خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان پای صحبت‌های «غدی عاقل»، استاد فلسطینی الاصل دانشگاه کانادا نشسته و از تجربه شخصی وی و خانواده او در غزه پرسید. در ذیل مشروح این گفتگو از نظرتان می‌گذرد.

-با توجه به اینکه تمام اعضای خانواده شما در نوار غزه و رفح هستند، خبر جدیدی از وضعیت آنها دارید؟

غدی عاقل: کسانی که از بمباران نسل‌کشی اسرائیل جان سالم به در می‌برند، ممکن است از مرگ و ویرانی که از خود بر جای می‌گذارد جان سالم به در نبرند. در اوایل ماه جاری، نیرو‌های اشغالگر اسرائیل از زادگاه من خان یونس در جنوب نوار غزه عقب نشینی کردند، احتمالاً برای آماده شدن برای حمله به رفح. اکنون، آن غیرنظامیانی که در بخت آزمایی مرگ و زندگی برنده شدند، در دنباله رویا‌های شکسته به خان یونس هستند. 

خطر هنوز در هر گوشه‌ای در کمین است، اما پسر عموی من اکرام و شوهرش عوض احساس کردند که مجبور بودند به جمعیت بپیوندند و به منطقه القراره در شمال خان یونس بروند تا وضعیت برادر عوض و محمد و خانواده اش را بررسی کنند. آنچه آنها کشف کردند فراتر از درک بود. محمد، همسرش منار و هفت فرزندشان - خالد، قصی، هادیه، سعید، احمد، ابراهیم و عابد که همگی زیر ۱۵ سال سن داشتند- در حمله هوایی اسرائیل به خانه‌شان به طرز وحشیانه‌ای کشته شدند. خانه آنها خراب شده بود و بدن آنها در حال تجزیه بود، سگ‌ها و گربه‌های ولگرد سعی می‌کردند آنها را بجوند. اکرام و عوض قبر‌های کم عمقی کندند و آنها را دفن کردند.

این دومین باری بود که اکرام و عوض باید برادرزاده‌ها و خواهرزاده‌های خود را دفن می‌کردند. در ماه اکتبر، آنها مجبور شدند از اجساد تسنیم، یاسمین، محمود و الیاس، فرزندان برادر دیگر عوض، ابراهیم، مراقبت کنند که به همراه مادرشان، نانسی، در بمباران اسرائیل کشته شده بودند.

این بار درد خیلی غیر قابل تحمل بود. پس از بازگشت به خانه، اکرام که غم و اندوه او را فراگرفته بود، ناگهان بینایی خود را از دست داد. علت این مصیبت غم انگیز ناشناخته است و همه ما را گیج و ویران کرده است.

در همین حال، در غرب خان یونس، که اکنون شبیه یک شهر ارواح است، برخی از اعضای خانواده شوهرم سفری مشابه با درد و رنج را آغاز کردند. مقصد آنها: ویرانه‌های خانه هایشان، نه چندان دور از آنچه از بیمارستان الامل باقی مانده است.

کل بلوک، از جمله سه ساختمان چند طبقه که برادر شوهرم و بیش از ۷۰ نفر دیگر در آن زندگی می‌کردند، ویران شد. مردان جوان خانواده عکس، فیلم گرفتند و آنچه از زندگی سابقشان باقی مانده بود را نجات دادند. سپس آنها به المواسی بازگشتند، که زمانی مرکز پر جنب و جوش زندگی در ساحل خان یونس بود، که اکنون به یک اردوگاه چادری تبدیل شده است، سرزمینی بایر از ناامیدی، جایی که در چهار ماه گذشته آواره شده اند.

آنها پس از بازگشت به چادر‌های خود، تصاویر و کلیپ‌های ویرانه خانه‌های خود را با پدر و مادر و خواهر و برادر خود به اشتراک گذاشتند. برای خواهرشوهرم نیما، خبر‌ها و تصاویر خانه اش بیش از حد قابل تحمل بود. او در حین تماشای تصاویر مدام گریه می‌کرد. صبح روز بعد، نیما را بی هوش یافتند. خانواده‌اش او را با عجله به نزدیک‌ترین بیمارستان، الامل بردند، که از قضا به «امید» ترجمه می‌شود، اما هیچ بیمارستان و امیدی پیدا نکردند. یکی از پزشکان قهرمانی که در آنجا مانده بود اعلام کرد که او مرده است. او به سادگی قادر به تحمل این ناراحتی نبود. نیما غرق در غم و ناامیدی، سکته کرده بود. شوهر نیما، سلیمان، و فرزندانش برای تکمیل مقدمات تشییع جنازه، شستن جسد به روش صحیح، یافتن وسایلی برای تابوت و رسیدن به رباب، دختر بزرگ نیما، که به رفح پناه برده بود، تلاش کردند.

در حالی که آنها گریه می‌کردند و ماتم می‌کردند، بمب‌های اسرائیل همچنان بر مناطق مسکونی در رفح، اردوگاه آوارگان نصیرات، دیرالبلاح، اردوگاه آوارگان مغازی و بیت حانون اصابت کرد و صد‌ها کشته برجای گذاشت. در اردوگاه آوارگان یبنا در رفح، یک بمب باعث کشته شدن اعضای خانواده ابوالحنود - ایمان. مادرش ابتصام؛ شوهرش محمد؛ و چهار فرزند خردسالشان: تالین، آلما، لانا و کرم شد.

در جریان این بمباران شدید، سلیمان از ترس امنیت او و فرزندانش تصمیم گرفت که به رباب اطلاعی ندهد. نیما را بدون او دفن کردند. انتخاب ویرانگر بود، اما خطرات سفر به رفح و بازگشت بسیار زیاد بود. حملات هواپیما‌های بدون سرنشین، گلوله باران یا بمباران کشتی‌ها بی امان بود.

روزی که نیما را دفن کردند، ارتش اسرائیل بازار اردوگاه مغازی را بمباران کرد و ۱۱ نفر را کشت که بسیاری از آنها زن و کودک بودند. این اولین باری نبود که درد‌های شدید به چنین مرگ نابهنگامی در خانواده منجر می‌شد. در سال ۱۹۶۷، عبدالله، پدر سلیمان، با آشکار شدن واقعیت تلخ اشغال نظامی اسرائیل، دچار سکته مغزی شد. با از دست دادن خانه خود در نکبه ۱۹۴۸، وحشتی که ارتش اسرائیل در سال ۱۹۶۷ بر سر مردم فلسطینی غزه ایجاد کرد، شوک دیگری بود. اما در نهایت، چیزی که بیش از حد تحمل شد، ربودن پسرش سلیمان توسط سربازان اسرائیلی بود که در آن زمان یک کودک ۱۶ ساله بود. عبدالله که از سرنوشت سلیمان چیزی نمی‌دانست و نمی‌توانست فکر از دست دادن او را بپذیرد، تسلیم غم و اندوه شد و سکته مغزی بدن او را ویران کرد و او را فلج کرد. او هفت سال در اردوگاه خان یونس مصیبت‌های زندگی را تحمل کرد تا اینکه یک هفته پس از بازگشت سلیمان به غزه از دنیا رفت.

سلیمان از اینکه همسرش نیما به اندازه پدرش درد طولانی نداشت، خدا را شکر کرد و از فرزندانش خواست سوره فاتحه را برای او بخوانند. نیما تنها یکی از بیش از ۱۰۰۰۰ زن فلسطینی است که تاکنون در این جنگ جان باخته است. او یک میزبان عالی و یک آشپز فوق‌العاده بود که یک روز در آرزوی زیارت مکه بود و با دقت تمام پولهایش را برای این سفر پس انداز می‌کرد.

مرگ نیما نه تنها رویا‌های او را خاموش کرد، بلکه گرما و سخاوتی را که ذات او، یعنی جوهر فلسطینی را مشخص می‌کرد، خاموش کرد. او یک خلاء را پشت سر می‌گذارد که فقط با درد دل و از دست دادن پر شده است. موشک‌های یک پهپاد هرمس ساخت اسرائیل می‌تواند حریم هوایی بدون محافظ غزه را سوراخ کند و جان انسان‌ها را در چند ثانیه بگیرد. موشک‌های به اصطلاح «آتش و فراموش کن» می‌توانند اهدافی را در فاصله بیش از ۲.۵ کیلومتری (۱.۵ مایلی) در آسمان هدف قرار دهند، بنابراین وقتی شلیک می‌شوند، هیچ کس روی زمین نمی‌داند که در حال آمدن هستند. غیرنظامیانی که به تجارت خود می‌پردازند فوراً کشته می‌شوند، زیرا هیچ کس و هیچ چیز برای محافظت از آنها وجود ندارد.

هیچ هواپیمای جنگی اردنی، انگلیسی، فرانسوی یا آمریکایی برای دفاع از ۵۰ زن کشته شده هر روز در ۲۰۰ روز گذشته توسط اسرائیل مستقر نشد. به نظر می‌رسد "آتش و فراموش کردن" در غزه یک سیاست جهانی است.

اما فریاد قاطع من این است که دنیا هرگز نباید فراموش کند. مردم خوب در سرتاسر جهان تلاش می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که مسئولین این جنایات و کسانی که به آنها اسلحه داده اند، با محاکمه روبرو خواهند شد و شبح عدالت تا پایان روز‌های خود تحت تعقیب قرار خواهند گرفت.

غدی عاقل، یک استاد دانشگاه فلسطینی الاصل در کاناداست که در حال حاضر استاد دانشگاه آلبرتا در ادمنتون کاناداست. او از زمان آغاز جنگ غزه مقالات، یادداشت‌ها و گزارش‌های تفصیلی فراوانی را در رسانه‌های جهان از جمله رسانه‌های کانادا منتشر کرده است.

باشگاه خبرنگاران جوان بین‌الملل خاورمیانه